تشریح کدهای وضعیت HTTP

100 Continue :

بدین معنا است که هدر درخواست (request headers) با موفقیت دریافت شده و حال می بایست متن اصلی درخواست (request body) نیز ارسال شود. زمانی که متن اصلی درخواست طولانی می باشد، ابتدا می بایست با ارسال هدر درخواست، از صحیح بودن هدر اطمینان حاصل نموده و پس از دریافت پاسخ 100-continue نسبت به ارسال درخواست اصلی اقدام نمود.

101 Switching Protocols :

بدین معنا است که درخواست تغییر پروتکل برنامه کاربردی به سرور ارسال شده است و سرور آن را پذیرفته است.

102 Processing (WebDAV) :

از آنجایی که WebDAV ممکن است شامل چندین درخواست داخلی نیز باشد (درخواست هایی که در اجرای فایل مربوطه دخیل هستند) مشخصاً زمان تکمیل کامل درخواست اصلی را طولانی تر می کند. کد 101 نمایان گر این مورد است که سرور درخواست مربوطه را دریافت کرده و در حال پردازش آن می باشد ولی هنوز پاسخی برای ارائه وجود ندارد. این مورد باعث می شود تا clinet اشتباها فرض نکند که ارتباط timeout شده و یا از دست رفته است.

200 OK :

این کد پاسخ استانداردی است که بدین معناست که درخواست HTTP با موفقیت انجام شده است. پاسخ نهایی به متد استفاده شده بستگی خواهد داشت. در متد GET پاسخ شامل بخشی مرتبط به منبع درخواست می باشد. در متد POST پاسخ شامل بخشی است که نتیجه عمل را توصیف می کند.

201 Created :

کد 201 بدین معنا است که درخواست تکمیل شده است و منجر به ایجاد منابع جدید شده است. در متدهای POST  و یا PUT بدین معنا است که ایجاد (Creation) با موفقیت انجام شده است. در متد POST به منابع جدیدی که ایجاد شده، اشاره خواهد داشت.

202 Accepted :

بدین معنا است که درخواست انجام پروسس ارسال شده ولی پروسس مربوطه هنوز تکمیل نشده است. بدین معنا که ممکن است درخواست بدلیل مجاز نبودن انجام نشده باشد.

203 Non-Authoritative Information :

این کد بدین معنا است که پروسه تکمیل شده اما پاسخ از منبع third-party و یا local دیگر دریافت شده است. این کد از HTTP/1.1 به بالا اضافه شده است.

204 No Content :

این کد بدین معنا است که پروسه تکمیل شده اما هیچ محتوایی بازگردانده نشده است. پاسخ ممکن است بصورت metainformation های جدید و یا به روز شده، در داخل هدر قرار گیرد و در صورت نمایش داده شدن می بایست با نوع درخواست مرتبط باشد.

205 Reset Content :

کد 205 بدین معنا است که پروسه تکمیل شده اما هیچ محتوایی بازگردانده نمی شود. اما برخلاف کد 204،  مستلزم آن است که document view مجدد ارسال شود و پاسخ الزاما شامل هیچ محتویاتی نیست.

206 Partial Content :

کد 206 بدین معنا است که تنها بخشی از منابع مرتبط به range header را به سرور ارسال نموده است. (range header توسط ابزارهایی نظیر wget استفاده میشود. بطور مثال برای فعالسازی مجدد دانلودهایی که قطع شده اند و..)

207 Multi-Status (WebDAV) :

کد 720 وضعیت عملگرها (operations) ی مستقل را نمایش می دهد. متن پیغام شامل XML بوده و می تواند شامل کدمنبع عای متفاوتی باشد و به تعداد درخواست های داخلی بستگی دارد. بدنه پیام از قالب XML پیروی می نماید.

 208 Already Reported (WebDAV) :

در پاسخ قبلی به همین درخواست اعضای اختصاصی به DAV شمارش شده بود و دیگر شامل نخواهد شد.

226 IM Used :

سرور درخواست GET برای منابع را ایجاد نموده است و پاسخ مربوطه ارائه ای است از نتیجه یک یا چند تغییر و دستکاری instance که در instance کنونی اعمال شده است.

300 Multiple Choices

این کد مواقعی نمایش داده می شود که برای درخواست کاربر، چند منبع مختلف از سوی سرور پیشنهاد می شود) به عنوان مثال یک فایل با فرمت های مختلف( در این شرایط انتخاب URL نمایش داده شده به صورت خودکار انجام شده یا سرور یکی از URL ها را به عنوان پیش فرض برگزیده و همراه پاسخ خود ارسال می نماید.

301 Moved Permanently

دریافت این کد از سوی سرور به معنای انتقال همیشگی یک آدرس به آدرسی دیگر است و از این پس تمامی درخواست ها به جای آدرس اولیه به آدرس جدید هدایت می شوند.

302 Found

با این کد زمانی مواجه می شوید که منبع درخواست ارسالی به سرور یافت شده ولی مرورگر باید موقتا به آدرس دیگری هدایت شود. در اینجا انتقال به صورت موقت انجام شده و آدرس اصلی همچنان معتبر خواهد بود.

303 See Other

پاسخ به درخواست ارسالی کاربر تحت آدرسی دیگر و با استفاده از روش Get انجام می شود. بدین معنا که در این کد آدرس فعلی و آدرسی که کاربر به آن منتقل می شود، باید از طریق  روش Get از سرور درخواست شوند و این تفاوتی است که بین انتقال آدرس ها در کد 302 و 303 وجود دارد.

304 Not Modified

این کد بیانگر این است که اطلاعات فراخوانی شده از سرور از زمان آخرین درخواست ارسالی تغییری نداشته است. بدین معنا که اگر در فایل مورد نظر، از آخرین درخواست تا لحظه فعلی، تغییری صورت نگرفته باشد سرور در پاسخ، کد 304 را ارسال می کند. کاربرد این ریدایرکشن (آدرس دهی مجدد) در کش مرورگرهاست. این کار علاوه بر اینکه باعث صرفه جویی در منابع می شود، در افزایش سرعت پردازش در سمت کاربر  و سرور نیز موثر است.

305 Use Proxy

نمایش این کد از سوی سرور نشانگر این است که اجرای برخی درخواست های ارسالی به سرور نیازمند استفاده از پروکسی (پروکسی در واقع سرور میانجی بین واسط کاربری و سرور اصلی است) می باشد. این در حالی است که بسیاری از مرورگرها به لحاظ امنیتی از این قابلیت پشتیبانی نمی کنند.

306 (Unused)

این کد در حال حاضر کاربرد نداشته و رزرو می باشد.

307 Temporary Redirect

هنگام مشاهده این کد، درخواست ارسالی به سرور می باید مجددا از طریق آدرسی دیگر ارسال شود البته آدرس اصلی در مراجعات بعدی قابل استناد است.
(برخلاف کد 302، در زمان ثبت درخواست اصلی نیاز به تغییر در روش درخواست نیست. به عنوان مثال یک درخواست POST باید با استفاده از یک درخواست POST دیگر تکرار شود)

308 Permanent Redirect (experiemental)

مشاهده این کد بیانگر آن است که درخواست ارسالی و کلیه درخواست های آتی می باید مجددا از طریق آدرسی دیگری ارسال شوند.
(پیشنهاد می شود کد 307 و 308 را از نظر رفتاری به موازات کدهای 302 و 301 در نظر بگیرید، با این تفاوت که نیازی به تغییر متد HTTP نیست. بطور مثال، ثبت یک فرم در منبعی که بطور دائم انتقال یافته به راحتی ادامه می یابد.)

400 Bad Request :

این کد بدین معنا ست که سرور بدلیل وجود مشکل در syntax درخواست، قادر به پردازش و فهم آن نمی باشد، که در این حالت کاربر می بایست تغییرات لازم را در نحوه ی درخواست اعمال کرده و درخواست را با syntax صحیح مجددا ارسال نماید.

401 Unauthorized:

این خطا به معنای عدم مجوز دسترسی می باشد  بدین معنا که دسترسی به منبع درخواست شده نیازمند اطلاعات ورود کاربری می باشد و چنانچه اطلاعات نامعتبر ارسال گردد با این خطا مواجه خواهید شد.

در این حالت پاسخ ارائه شده به مبدا می بایست شامل فیلد سرآیندWWW-Authenticate  باشد.

402 Payment Required :

این کد برای استفاده در آینده رزرو شده و در حال حاضر کاربرد خاصی ندارد، ممکن است برای خطاهای مربوط به پرداخت آنلاین استفاده شود.

403 Forbidden :

این خطا به معنای ممنوع و غیر مجاز می باشد، بدین معنا که درخواست ارسال شده صحیح می باشد (syntax  درخواست صحیح است)  اما سرور به دلیل عدم اجازه و دسترسی کاربر به این منابع، به درخواست پاسخگو نمی باشد، در این حالت نیازی به تغییر در نحوه ی درخواست و ارسال مجدد آن نیست (بر خلاف خطای 401).

404 Not Found :

در این حالت ارتباط کاربر با سرور برقرار شده است ولی صفحه مورد درخواست در مسیر مربوطه در سرور موجود نمی باشد.

ممکن است در درخواست های بعدی از سمت کاربر این صفحه در مسیر صحیح خود قرار گیرد و یا جایگزینی برای آن در نظر گرفته شود، چنانچه سرور متوجه شود که به برخی دلایل، صفحه مربوطه به طور دائم حذف شده است و آدرس جایگزینی برای آن در نظر گرفته نشده باشد، کد 410 جایگزین خواهد شد.

405 Method Not Allowed :

متد استفاده شده در درخواست برای منبع قابل شناسایی نیست، در این حالت پاسخ برگشتی می بایست شامل لیستی از متد های مجاز سرور باشد.

مثلا استفاده از متد GET در فرم ها (form) که به اطلاعاتی برای ارائه با متد POST نیاز دارد و یا استفاده از متد PUT برای منابع فقط خواندنی (Read-only).

406 Not Acceptable :

منبعی که درخواست به آن ارسال شده فقط توانایی تولید محتوا را دارد و قادر به پذیرش و انجام درخواست نمی باشد. (قادر به پذیرش فیلد Header درخواست نیست.)

407 Proxy Authentication Required :

این کد مشابه کد 401 میباشد با این تفاوت که کاربر باید ابتدا به پراکسی سرور شناسانده و تصدیق شده باشد و پس از آن پراکسی میبایست یک Proxy-Authenticate به کاربر ارسال نماید. کاربر میبایست درخواست خود را شامل فیلد هدر Proxy-Authorization  تکرار نماید.

408 Request Timeout :

کاربر در زمان در نظر گرفته شده برای پاسخگویی سرور، درخواست را ارسال نکرده است، در این حالت مشکلی در نوع درخواست وجود ندارد (syntax  درخواست صحیح است)  و کاربر میتواند همین درخواست را مجددا و بدون تغییر به سرور ارسال نماید.

409 Conflict :

نشان دهنده ی این است که درخواست ارسال شده به دلیل وجود تضاد قابل پردازش نیست، که این تضاد ممکن است به دلیل وجود ورودی های تکراری یا تصادم باشد.

این کد فقط در شرایطی که انتظار می رود کاربر قادر به حل مشکل مربوطه و ارسال مجدد آن می باشد، ارسال می شود. پاسخ باید شامل اطلاعاتی باشد تا کاربر بتواند مشکل مربوطه را رفع نموده و قادر به شناسایی و پی بردن به منبع و علت تصادم باشد.

410 Gone :

این کد مشابه کد 404 می باشد با این تفاوت که صفحه مورد درخواست در مسیر مربوطه به صورت دائمی حذف گردیده است و آدرس جایگزینی نیز برای آن تعریف نشده است.

پس از نمایش این کد کاربر نباید درخواست خود را مجددا ارسال نماید زیرا آدرس مربوطه دیگر در دسترس نخواهد بود.

411 Length Required :

سرور درخواست را به دلیلمشخص نبودن طول محتوای درخواست قبول نخواهد کرد.

کاربر میبایست درخواست خود را مجددا در حالتی که طول محتوای درخواست در فیلد هدر مشخص باشد ارسال نماید.

412 Precondition Failed :

یکی یا چند تا از پیش شرط هایی که در درخواست وجود داشته هنگام بررسی توسط سرور با مشکل مواجه شده (مقدار false دریافت میکنند).

این کد به کاربر اجازه میدهد تا پیش شرط های لازم را در فیلد هدر درخواست قرار دهد.

413 Request Entity Too Large :

درخواست ارسال شده به قدری بزرگ میباشد که سرور پردازش درخواست را قبول نمیکند، و حتی ممکن است ارتباط کاربر با منیع درخواست به دلیل توقف در ارسال درخواست بسته شود.

چنانچه این شرایط موقتی باشند پاسخ سرور باید شامل یک فیلد هدر Retry- After باشد و همچنین باید مشخص نماید کاربر پس از چه مدتی میبایست درخواست را مجددا ارسال نماید.

414 Request-URI Too Long :

در این حالت سرور قادر به پردازش درخواست نمی باشد زیرا URL درخواست شده برای پردازش توسط سرور بسیار طولانی بوده و سرور  قادر به درک آن نمی باشد.

این اتفاق نادر زمانی رخ می دهد که کاربر بصورت نادرستی متد POST را به متد GET تبدیل میکند.

415 Unsupported Media Type :

درخواست شامل یک media type میباشد که سرور آن را پشتیبانی نمیکند، به عنوان مثال کاربر تصویری با فرمت image/svg+xml را در سرور آپلود میکند، اما سرور به فرمت دیگری برای عکس ها احتیاج دارد و این media type را پشتیبانی نمی کند.

416 Requested Range Not Satisfiable :

کاربر درخواست دسترسی به قسمتی از فایل رادارد که سرورقادر به دسترسی به آن بخش نیست به عنوان مثال بخش مورد نظر از فایل حذف شده باشد.

417 Expectation Failed :

هر درخواستی که به سرور ارسال میشود میبایست شامل یکسری قسمت های ضروری در فیلد header باشد هنگامی که سرو قادر به دسترسی به این قسمت ها نباشد این کد نمایش داده خواهد شد. همچنین اگر سرور مورد نظر نقش پراکسی را داشته باشد ممکن است به دلیل قانع کننده ای مانع ارسال درخواست به سرور بعدی شود.

418 I'm a teapot (RFC 2324) :

 سرور Nginx HTTP از این کد در تنظیمات خود برای شبیه سازی رفتار goto-like استفاده میکند.

420 Enhance Your Calm (Twitter) :

این خطا در نتیجه جستجوی تویتر و در پروسه های API ، زمانیکه کاربر دارای امتیاز (Rate) محدود شده باشد، نمایش داده می شود.
 

422 Unprocessable Entity (WebDAV) :

 این کد بدین معناست که سرور محتوای دخواست را متوجه شده است و مشکلی در syntax یا نوع درخواست نمی باشد اما قادر به اجرای دستورات موجود در درخواست نیست، به عنوان مثال زمانی که محتوای بدنه یک درخواست XML صحیح میباشد ولی دارای خطای منطقی یا معنایی است.

423 Locked (WebDAV) :

نشان دهنده ی این است که منبع یا منابعی که درخواست به آن ارسال میشود قفل می باشد و پاسخ سرور می بایست شامل یک پیش شرط مناسب مانند 'lock-token-submitted' یا 'no-conflicting-lock' باشد.

424 Failed Dependency (WebDAV) :

کد 424 بدین معنا است که عملیات بدلیل ناموفق بودن درخواست قبلی، تکمیل نشده است بطور مثال PROPPATCH.

425 Reserved for WebDAV:

در بخش پیش نویس مرتبط با "WebDAV Advanced Collections Protocol" تشخیص داده می شود ولی در "Web Distributed Authoring and Versioning (WebDAV) Ordered Collections Protocol" نمایان نمی گردد.

426 Upgrade Required:

کد 426 بدین معنا است که کاربر می بایست از پروتکل های دیگری نظیر TLS/1.0 استفاده نماید.

428 Precondition Required :

کد 428 بدین معنا است که سرور مبدا مستلزم درخواست شرطی (conditional) می باشد. این کد اکثرا جهت جلوگیری از مشکلات lost update  استفاده می شود.  جهت جلوگیری از تداخل و تغییر وضعیت روی سرور توسط برنامه های third party، زمانی که client وضعیت منبع را با GET دریافت میکند و آن را تغییر می دهد و سپس آن را با متد PUT به سرور باز می گرداند، استفاده می شود.

429 Too Many Requests:

کد 429 بدین معنا است که کاربر تعداد زیادی درخواست در یک بازه زمانی معین ارسال نموده است. پاسخ می بایست شامل وضعیت درخواست بوده و ممکن است شامل Retry-After header (جهت مشخص کردن اینکه چه مدت می بایست تا ارسال درخواست جدید صبر کند) نیز باشد.

431 Request Header Fields Too Large :

کد 431 بدین معنا است که سرور به دلیل اینکه فیلد هدر (Header) بسیار بزرگ می باشد، به درخواست پاسخ نمی دهد. درخواست می تواند پس از کاهش سایز فیلد هدر مجددا ارسال گردد.

444 No Response (Nginx) :

بدین معنا است که سرور هیچ اطلاعاتی به کاربر اعلام نکرده و ارتباط قطع می گردد. این کد جهت تشخیص بدافزار ها مناسب است.

449 Retry With (Microsoft) :

کد 449 توسط مایکروسافت ارائه شده و بدین معنا است که درخواست می بایست بعد از انجام اقدامات لازم، مجدداً ارسال گردد.

450 Blocked by Windows Parental Controls (Microsoft) :

کد 450 زمانی رخ می دهد که قابلیت Windows Parental Controls فعال بوده  و دسترسی به صفحه مربوطه را بلاک نموده است.

499 Client Closed Request (Nginx) :

کد 499 زمانی رخ می دهد که کاربر ارتباط را در حین انجام پروسه درخواست، قطع نموده باشد و در نتیجه سرور هدر (Header) HTTP را برنمی گرداند.

500 Internal Server Error

این کد نشانگر عدم توانایی سرور در انجام درخواست به دلیل نامشخص می باشد. مهمترین علت بروز این خطا وجود تنظیمات نادرست در سرور می باشد.

501 Not Implemented

به این معناست که سرور به یکی از دو دلیل عدم تشخیص درخواست و یا عدم امکان اجرای درخواست، قادر به پردازش درخواست ارسالی نمی باشد.

502 Bad Gateway

به این معنا است که سرور مربوطه به عنوان یک Gateway یا Proxy سرور عمل می کند که با توجه به درخواستی که برای آن ارسال شده و تنظیمات ست شده برروی آن، امکان دریافت پاسخ معتبر از سرور بالایی (سرور upstream- که مسئول اصلی پاسخگویی به درخواست ارسال شده است) را ندارد.

503 Service Unavailable

نمایش این کد از سوی سرور نشانگر این است که سرور دارای بار زیادی بوده (به اصطلاح overload شده) و یا در حال تعمیر (maintenance) می باشد و این وضعیت موقتی است.

504 Gateway Timeout

به این معنا است که سرور مربوطه یک Gateway یا Proxy سرور است که درخواست ارسالی را به سرور upstream ارسال نموده ولی سرور مورد نظر در بازه زمانی تعیین شده پاسخی نداده است.

505 HTTP Version Not Supported

این کد بیانگر این است که این سرور از نسخه پروتکل HTTP استفاده شده در درخواست پشتیبانی نمی کند.

506 Variant Also Negotiates (Experimental)

نمایش این کد به معنای وجود اختلال در تنظیمات داخلی سرور است.

(منبع انتخابی تنظیم شده تا در مذاکره شفاف محتوا دخیل باشد لذا نقطه انتهایی (end point) مناسبی برای انجام پروسه مذاکره نمی باشد.)

507 Insufficient Storage (WebDAV)

این کد بدین معناست که متد مربوطه برروی منبع مورد نظر به دلیل عدم توانایی سرور در ذخیره سازی نمایش مورد نیاز به صورت کامل، قابل پیاده سازی نمی باشد.

508 Loop Detected (WebDAV)

این کد زمانی ظاهر می شود که سرور طی پردازش درخواست ارسالی با حلقه ی بی نهایت مواجه شود. در این وضعیت عملیات پردازش به طور کلی متوقف می شود.

509 Bandwidth Limit Exceeded (Apache)

پهناي باند ماهيانه تعريف شده براي وب سايت به اتمام رسيده است.

 
510 Not Extended

به این معنا است که سرور  جهت انجام این درخواست به منابع بیشتری نیاز دارد.

511 Network Authentication Required

کاربر برای دسترسی به شبکه نیاز به احراز هویت دارد که برای رهگیری توسط پروکسی در نظر گرفته شده تا برای کنترل دسترسی به شبکه استفاده گردد. (به عنوان مثال، پرتال های captive نیاز به موافقت با شرایط خدمات، قبل از صدور اجازه دسترسی به اینترنت Wifi دارند.

598 Network read timeout error

این کد در هیچ یک از مراجع معرفی نشده است اما در برخی پراکسی های HTTP برای هشدار دادن به کاربر در آن سوی پراکسی در مورد پایان بازه زمانی خواندن شبکه در پس زمینه پراکسی به کار می رود.

599 Network connect timeout error

این کد در هیچ یک از مراجع معرفی نشده است اما در برخی پراکسی های HTTP برای هشدار دادن به کاربر در آن سوی پراکسی در مورد پایان بازه زمانی اتصال به شبکه در پس زمینه پراکسی به کار می رود.

خوانده شده